گاهی وقتا با خودم فکر میکنم اینکه من تا حالا با هیچکس وارد رابطه نشدم بده یا خوب؟!
جدا از تربیت مردگریزی که تو خانواده ما رواج یافته اس و البته من خیلی در موردش افراطی رفتار نمیکنم ، کلا با مقوله‌‌‌ای بنام رل زدن و کات کردن مشکل دارم
فکرشم میکنم اذیتم میکنه :|
چطور بعضیا طاقت میارن پشت سر هم رل میزنن؟!
خب حداقل یکم به طرفشون احساس نداشتن که سریع جایگزین پیدا میکنن؟
احساس میکنم بعضیا برای سرگرمی‌با یکی هستن
برای همین هیچوقت نتونستم قبول کنم به چشم یه سرگرمی‌و تجربه بهش نگاه کنم
میدونم یکم غیر واقعیه اما واقعا ارزومه کسی رو پیدا کنم که بتونم در رابطه باهاش به احساس خودم و خودش مطمئن باشم و یه رابطه واقعی رو تجربه کنم
ناگفته نماند اینجوری خودمو دلداری میدم که یادم بره خداوکیلی به چه کسایی نه گفتم 
البته ظاهر و امکانات تنها ملاک سنجش آدما نیست
ولی به هر حال امیدوارم ارزش این همه صبر رو داشته باشه 